Werken in coronatijd: ‘Ik mis het cortège’
Hoe vergaat het jou in deze unieke, gekke coronatijd? Dat vragen we in deze serie aan collega's. Zoals aan Erick van Zuylen, pedel en custos van de universiteit. ‘Ik ga niet meer voorop met mijn pedellenstaf om de commissie de zaal in- en uit te leiden.’
‘Eigenlijk heb ik de hele coronacrisis gewoon doorgewerkt. Er is een kleine periode geweest in maart en april waarin alle evenementen werden stilgelegd, dus ook de academische plechtigheden. Maar de promoties moesten natuurlijk wel door blijven gaan: mensen kunnen niet maanden wachten op het officieel afronden van hun promotieonderzoek. Bovendien: als je maandenlang de promoties uitstelt, moeten al die mensen het gaan inhalen terwijl er ook weer nieuwe promoties op de rol staan. Dan blijf je een probleem houden.’
Proefschrift verdedigen via livestream
‘We zijn dus doorgegaan met de verdedigingen, maar in sterk afgeslankte vorm. Eerst zaten alleen de rector en ik als pedel in het Teldersauditorium en was verder iedereen via een livestream aanwezig – ook de promovendus! Dat konden we naar de zomer toe steeds iets meer uitbreiden: eerst ook de promovendus en paranimfen erbij in de zaal, later ook een deel van de oppositiecommissie en zelfs enkele gasten. Maar inmiddels (eind december, red.) is dat laatste weer teruggedraaid vanwege de lockdown.’
Erick van Zuylen
- Erick van Zuylen is pedel en custos van de Universiteit Leiden, en tevens hoofd van het Bureau Pedel. Hij organiseert en leidt de academische ceremonies van onze universiteit, zoals promoties en oraties.
- Hij woont met zijn vriend Carlos en hondjes Bongo en Pongo aan ‘de mooiste kade van Leiden’, de Jan van Houtkade.
- Op een korte periode in maart-april na, is zijn werk gewoon doorgegaan. De promoties moesten immers wel blijven plaatsvinden – al is de vorm van de ceremonie wel flink veranderd.
- Onmisbaar: een microfoon. Eerst kon de pedel voor het ‘Hora est’ vertrouwen op zijn eigen stemvolume. Nu een groot deel van de oppositiecommissie en het publiek via een livestream aanwezig is, kan Van Zuylen niet meer zonder microfoon.
Geen pedellenstaf en cortège
‘De verdedigingen vinden nu allemaal plaats in het Teldersauditorium, waar we een professionele opstelling met camera’s en microfoons hebben neergezet. Het is fijn om te zien dat de promovendi en promotoren blij zijn dat de verdediging toch door kan gaan, ook al is het “anders dan anders”. Dat gevoel deel ik ook. Maar ik mis wel het cortège. De commissie zit nu al in de zaal als de promovendus binnenkomt, en blijft daar ook voor de beraadslaging na de verdediging, de kandidaat verlaat de zaal. Ik ga dus niet meer voorop met mijn pedellenstaf om de commissie de zaal in- en uit te leiden, waarbij iedereen gaat staan. Dat is toch wat minder plechtig en feestelijk.’
Genieten van stad en natuur
‘In maart heb ik zelf corona gekregen, en ik ben een paar weken flink ziek geweest. Het gaat nu gelukkig weer goed, maar het is wel echt een aanslag op mijn lijf geweest. Ik ben daarom nu veel aan het wandelen en steppen om mijn conditie weer op te bouwen. Daarbij geniet ik van de natuur en onze prachtige stad. Het maakt mijn hoofd lekker leeg, dus ik blijf dit zeker volhouden.’
Hele wereld kan aanwezig zijn
‘Wat ik wel grappig vind om te merken bij de promoties nu, is dat de coronacrisis de wereld eigenlijk nog kleiner heeft gemaakt. Doordat de plechtigheid te volgen is via een livestream, kunnen mensen vanuit de hele wereld meekijken. We hadden laatst een geneeskunde-promotie waarbij ruim 400 mensen aanwezig waren uit 32 verschillende landen! Naar de jaarlijkse Cleveringa-oratie, een van de weinige oraties die is doorgegaan dit jaar, keken ruim 1300 mensen uit 43 landen, dat is toch gaaf! En voor promovendi is het mooi dat hoogleraren uit het buitenland nu veel gemakkelijker in een oppositiecommissie kunnen plaatsnemen. Moesten zij eerst enkele dagen uittrekken om naar Leiden te vliegen, nu kost het ze slechts een uurtje. Dan sluit die topexpert uit bijvoorbeeld Rusland of Australië toch ook aan, echt bijzonder om te zien.’
Tekst: Marieke Epping
Fotografie: Lotte van Uitert