Tahir Abbas aangesteld als hoogleraar Radicalization Studies: ‘Ik ben zeer gelukkig en dankbaar voor deze kans'
Tahir Abbas is door het College van Bestuur benoemd tot hoogleraar Radicalization Studies. Deze leerstoel, aldus Abbas, is een uitstekende gelegenheid voor het Institute of Security and Global Affairs (ISGA) om de huidige focus op terrorisme en politiek geweld te verbreden. Wij spraken hem over zijn ambities, schrijven als een vorm van ontspanning en hoe dit decennium zijn grootste kans gaat worden.
Abbas’ belangrijkste doelstelling is zijn eerdere werk op het gebied van extremisme, geweld, en sociale conflicten samen te laten smelten onder de vlag van radicalisering. Abbas: ‘Er is binnen ISGA al een leerstoel gewijd aan terrorisme en counterterrorisme (Edwin Bakker, red.) die zich bezig houdt met de prangende kwesties van omgaan met het extremisme en politiek geweld, maar wat we nog niet hebben is een focus op bredere sociale, politieke en historische interpretaties van extremisme en politiek geweld. Mijn onderzoek is onlosmakelijk verbonden met sociologie, Islamitische studies, critical terrorism studies en politicologie. Deze leerstoel geeft me de ruimte om dit met een gerust hart onder dezelfde vlag samen te brengen.’
‘Voorheen opereerde ik net binnen de marges van de departementen sociologie en Islamitische studies en soms zelfs criminologie, maar aangezien het Instituut of Security and Global Affairs deze verschillende onderwerpen en concepten doorkruist, is dit de perfecte leerstoel.’
Er zitten niet genoeg uren in de dag
Abbas is bij meerdere onderzoeksprojecten tegelijk betrokken. Hij hoopt ook dit jaar zijn zevende solo geschreven boek af te ronden, hij begeleidt twee promovendi en heeft op elk moment minimaal drie of vier artikelen aangeboden ter revisie. En dat is slechts een deel van zijn bezigheden. Heeft hij nog wel tijd om te ontspannen in zijn leven? Abbas glimlacht: ‘Voor de pandemie ging ik drie keer per week naar de sportschool en twee keer per week naar de yogastudio. Ik liep ook twee keer per week hard. En hoewel ik thuis aan yoga kan doen en kan hardlopen in de mooie bossen van Den Haag, heb ik de sportschool gemist. Ik ben onlangs weer begonnen met schaken. Een aantal maanden geleden ben ik verhuisd naar een nieuw appartement en de muren zijn nog erg leeg. Ik ben van plan om mijn tekenpotloden en verfkwasten weer onder het stof vandaan te halen en een aantal interessante kunstwerken te creëren om de muren mee te vullen.’
Voor Abbas is schrijven een vorm van ontspanning. ‘Het helpt me deels om mijn ideeën vorm te geven maar dient ook als een uitlaatklep, zeker als ik extreem moeilijke en complexe onderwerpen zoals politiek, extremisme en geweld aan het bespreken ben. Ik heb ook een aantal gedichten gepubliceerd, maar dan onder een pseudoniem. Het is louterend voor mij om alles op papier te zetten en in de wereld los te laten.’
Een jaar vol intensief veldwerk
Abbas is veel tijd en energie kwijt aan zijn rol als wetenschappelijk coördinator van het Horizon 2020 Drive project. ‘We zijn een groep van 21 personen uit vijf landen en we hebben nog zo’n twee jaar aan veldwerk, analyses, en rapportages voor de boeg, gevolgd door een aantal jaar aan publicaties en onderzoekoutput. Dit jaar zijn we van plan om een groot aantal interviews, focusgroepen en observaties in de praktijk te organiseren. Het wordt zeker niet makkelijk maar we zijn vastberaden om het voor elkaar te krijgen en het consortium’s uitmuntende onderzoeksteam staat te trappelen om Europa te voorzien van wat zeer waarschijnlijk de meest geavanceerde en meest omvangrijke dataset is op het gebied van participatie in extremistische kringen.’
De afgelopen periode is dankzij de pandemie het zeker niet makkelijk geweest voor Abbas en zijn team. ‘Het was fascinerend maar ook een ontzettende uitdaging als gevolg van de beperkingen die ons werden opgelegd door corona. We hebben maar twee keer in de afgelopen maanden in real life kunnen afspreken. Hopelijk lukt het ons zo snel mogelijk weer om af te spreken.’
Dankbaar
Abbas verwacht dat hij de komende 10 jaar nog wel zal bezig zal zijn met al het werk dat nu op hem ligt te wachten. ‘Ik ben nu begin 50 en zie dit als mijn decennium om te pieken’, zegt hij met een grote lach op zijn gezicht. ‘Maar even serieus, Ik beschouw mijzelf zeer gelukkig en gezegend dat ik deze kans heb gekregen en ik ben de Universiteit Leiden dankbaar voor het verlenen van deze status en het vertrouwen in mijn vermogen om mijn visie aangaande onderzoek en onderwijs vorm te geven. Als het gaat om mijn verwachtingen aangaande mijn collega’s bij het instituut en binnen de universiteit als een geheel, dan denk ik dat ik meer van hetzelfde verwacht.’
Doorgaan met innoveren en uitbreiden
Dit moet wellicht worden uitgelegd. ‘Ik ben heilig overtuigd van het belang van internationalisering als het gaat om de toekomst van universiteiten. Ik ben ervan overtuigd dat we op de juiste weg zitten zolang we niet alleen blijven innoveren en investeren, maar ook de slimste koppen blijven rekruteren en ondersteunen. De Universiteit Leiden is, naar mijn mening, uitstekend gekwalificeerd om een belangrijke rol bij deze inspanningen te spelen. Ik voel me vereerd om deel uit te maken van deze ontdekkingstocht.’
Tekst: Margriet van der Zee