De dag van Jasper
Jasper Knoester startte op 1 januari als onze nieuwe decaan. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.
Donderdag 5 mei
‘Vandaag word ik wakker in Leuven. Voor het eerst in 27 maanden ben ik voor het werk in het buitenland. Weliswaar net over de grens, maar toch! Ik maak deze reis om deel te nemen aan een bijeenkomst van de LERU, een alliantie van 23 Europese universiteiten die zich richt op het belang van wetenschappelijk onderzoek en daarvoor lobbyt richting Brussel. Ik ben op woensdagavond naar Leuven gereisd en heb op weg naar mijn hotel weer ervaren hoezeer deze prachtige stad bruist van het studentenleven. Ik zal daar verder weinig van genieten, want vanavond staat de terugreis alweer op het programma.
Na een korte online vergadering met collega’s in Nederland, begint de bijeenkomst in de ochtend met een overleg tussen decanen van bètafaculteiten van de partneruniversiteiten. Onderdeel hiervan is een zeer inspirerend verhaal van Jef Peeters van de KU Leuven over de toepassing van AI in de cyclische economie. Hij vertelt over zijn onderzoek naar het met machines uit elkaar halen van elektronische apparatuur, en het scheiden van de onderdelen en materialen. Zeer indrukwekkend hoe de combinatie van techniek en “machine learning” wordt ingezet om verschillende onderdelen en materialen te herkennen, los te halen en te scheiden.
De rest van de ochtend besteden we aan het onderwerp onderzoeksfaciliteiten. Voor bètafaculteiten is het wereldwijd een uitdaging om de noden en wensen voor zulke faciliteiten te accommoderen. Met de juiste apparatuur kunnen we steeds meer onderzoeksvragen beantwoorden, maar het wordt ook steeds duurder om deze aan te schaffen en het gebruik te ondersteunen. Een eenvoudige oplossing om het gat tussen wensen en beschikbare middelen te dichten is er niet, maar wel zijn we het eens dat het steeds belangrijker wordt om keuzes te maken (je kunt nou eenmaal niet alles doen) en steeds meer faciliteiten (inter)nationaal te delen (in sommige vakgebieden al heel normaal).
Ik voel me meteen goed dat ik met de trein ben gekomen
Na de lunch is er een programma samen met de andere disciplines. Er zijn presentaties van vertegenwoordigers van de LERU-organisatie (binnenkort 20 jaar oud, wat gevierd gaat worden in Leiden!) en een verhaal vanuit de Europese Commissie over de ontwikkeling van het kaderprogramma Horizon Europe. Het is goed te zien dat er nog steeds grote bedragen beschikbaar worden gesteld voor wetenschappelijk onderzoek, iets waar we ook in FWN mooi van profiteren. Na de presentaties zijn er nog ronde-tafel-discussies over uiteenlopende onderwerpen, waaronder interdisciplinaire samenwerking en duurzaamheid. Dat laatste onderwerp staat gelukkig steeds nadrukkelijker op de agenda van universiteiten. Hierbij gaat het niet alleen over energiegebruik, maar ook over de vele materialen die we verbruiken. Ik voel me meteen goed dat ik met de trein ben gekomen!
Ik heb anderhalf uur vertraging door een lolbroek die aan de noodrem trok
In de avond moet ik helaas terug terwijl het gastronomische hoogtepunt van deze bijeenkomst nog moet starten. Tijdens de terugreis zal ik steeds minder blij worden met mijn keuze voor de trein: een opeenstapeling van een vertraagde Thalys, een defecte trein voor Zwolle en een lolbroek die de noodrem probeerde bij Meppel brengt me met anderhalf uur vertraging dik na middernacht in Groningen. De feestende studenten die terugkwamen van bevrijdingsfestivals maakten het wel een levendige rit!’