Flitsinterview met de in Zürich woonachtige en werkende alumnus Ward Veltman
Ward heeft gekozen voor een focus op Privacy en Security omdat "het een onderwerp is wat andermans interesse wekt, soms angst aanjaagt en ik het ontzettend leuk vind om mensen daar in mee te nemen en ze wat bij te brengen".
Wat heb je gestudeerd en wanneer? Ik heb in 2014 en 2015 twee Masters aan de Universiteit van Leiden afgerond: eerst Crisis and Security Management, en daarna Crime and Criminal Justice.
Waarom heb je Leiden destijds gekozen? De goede reputatie, kwaliteit van het onderwijs en niet onbelangrijk: de mogelijkheid om twee Masters te volgen voor het wettelijk collegegeld. Rond die tijd werd net de langstudeerboete ingevoerd, de Universiteit van Leiden liet je voor de tweede Master het wettelijke tarief betalen i.p.v. het instellingscollegegeld. Dat was voor mij de enige manier om het financieel voor elkaar te krijgen om twee Masters te volgen.
Was het wat je ervan had verwacht? Toentertijd miste ik in mijn eerste Master een uitdaging, iets nieuws. Dat was ook de reden dat ik uiteindelijk een tweede Master heb gekozen die wat meer buiten de gewone keuze van een Bestuurskunde student lag, met een groot deel van de studie in Rechten. Terugkijkend ben ik juist blij met de twee Masters en de verschillende perspectieven die daaruit zijn voortgekomen.
Wat voor soort student was je? Voor een eerlijk antwoord zou je dit beter aan de mensen om mij heen kunnen vragen. Maar door mijn eigen roze bril gezien was ik een keurige oplettende student die altijd een stapje verder wou gaan maar het toch vaak liet aankomen tot op het laatste moment.
Is er iets dat je, met de kennis van nu, had willen kunnen volgen tijdens je studie? Bv een specifiek vak dat niet werd gegeven, of juist een stage of iets anders dat je hebt gemist? Ik denk wat ik vooral gemist heb is de mogelijkheid om echt buiten je eigen vakgebied iets te leren. De keuzes voor minoren en stages zijn toch redelijk vaak beperkt tot een aantal specifieke onderwerpen die aansluiten bij je studie. Het stimuleren van verbreding in plaats van verdieping had wat mij betreft meer aandacht mogen hebben.
Kun je kort weergeven hoe je carrièreverloop is geweest, en was dit altijd al je wens/doel? Waar werk je nu? Ik ben vanuit de studie direct aan de slag gegaan als cybersecurity consultant, toen nog een relatief nieuw beroep. In dat veld heb ik mij de afgelopen vijf jaar verder ontwikkeld bij twee werkgevers en ben ik nu nog steeds werkzaam. Ik werk voor Heineken in Zwitserland. Had je mij dit tien jaar geleden gezegd dan had ik het waarschijnlijk niet voor waar aangenomen. Ik had altijd de gedachte dat ik voor de publieke zaak zou gaan werken en grote maatschappelijke problemen zou gaan oplossen.
Kun je uitleggen/toelichten waarom je ervoor hebt gekozen in Cyber & security verder te gaan (ipv Criminal Justice)? Was het moeilijk om een passende baan te vinden? Het is eigenlijk zo gegroeid vanuit mijn werk als student assistent, waar ik bij het afstuderen op de Data Privacy afdeling terecht kwam. Door een opdracht daar ben ik vervolgens doorgegaan in het vakgebied Privacy & Cyber Security. De banen lagen (en liggen) in dit vakgebied voor het oprapen en door de snelle ontwikkelingen ben je vaak aan het pionieren en aan het experimenteren met nieuwe technieken. Het is een onderwerp wat andermans interesse wekt, soms angst aanjaagt en ik vind het ontzettend leuk om mensen daar in mee te nemen en ze wat bij te brengen.
Wat van je studie is meest waardevol / toepasbaar gebleken in je (huidige) werk? Het kunnen overzien van een situatie door te analyseren en je snel te kunnen inlezen in nieuwe onderwerpen. In het algemeen wordt eigenlijk je probleemoplossende vermogen steeds verder uitgebouwd tijdens je studie. Dat is ontzettend waardevol in mijn werk en is ook iets wat je blijft verbeteren.
Je hebt een keer als coach meegewerkt voor ons coach café, kun je daar meer over vertellen? Bijvoorbeeld waarom je dit hebt gedaan, wat je ervan vond? Als student was ik vaak in de veronderstelling dat de keuzes die ik maakte ontzettend zwaar wogen. Het geloof dat je een route volgt en dat elke (verkeerde) afslag er voor zorgt dat je dat pad moet bewandelen of verder afdwaalt van een ultiem doel. Ik had toen graag gezien dat wat meer mensen mij de relativiteit van al die keuzes hadden uitgelegd, wat spanning hadden weggenomen. Als coach kan ik die rol wat meer op mij nemen en duidelijk maken dat er niet één juiste route is: alle (of althans, een heleboel) wegen leiden naar Rome.