Serge Rombouts: “Ik wil aandacht hebben voor mensen”
“Er komt heel veel op je af, maar het is razend interessant.” Serge Rombouts, hoogleraar Methoden van Cognitieve Neuroimaging, heeft het over zijn nieuwe functie in het bestuur van het Instituut Psychologie. Zijn aanstelling als bestuurslid is nog pril. Pas sinds februari van dit jaar heeft hij een diverse portefeuille onder zijn hoede waarin veel verschillende aspecten van het instituut vertegenwoordigd zijn en waarbij `mensen’ centraal staan.
“Ik heb een brede en adviserende rol in het bestuur,” vertelt Serge Rombouts. Talentontwikkeling, advies leerstoelbeleid, wetenschappelijk personeel, de docenten in het bachelor-onderwijs, dat zijn een aantal van zijn aandachtsgebieden. Zaken waarbij het om mensen gaat, HR-werk. Die focus past prima bij iemand die in zijn hele wetenschappelijke carrière al samenwerkt met collega’s van alle mogelijke disciplines en dus een open oog heeft voor de ander. In die interdisciplinaire samenwerking draagt iedereen zowel de eigen wetenschappelijke expertise, als de eigen individuele blik bij. “Die veelheid aan perspectieven is heel belangrijk.”
Magische technologie
Rombouts is opgeleid als natuurkundige en ging al snel de kant op van de hersenwetenschappen. “Ik ging onderzoek doen met hersenscans, en vond het magisch. Door toen nog nieuwe technologie kon je met scans zien welke hersengebieden actief werden als mensen bepaalde geheugentesten uitvoerden. Ik voelde me als een vis in het water en wist direct dat ik dit altijd wilde blijven doen.” Inmiddels is de technologie van de hersenscans al vele stappen verder, en speelt kunstmatige intelligentie -AI - een grote rol. “Met behulp van AI analyseren we de MRI-scans van grote groepen personen. Daaruit komen formules waarmee we bijvoorbeeld onderzoeken of we kunnen voorspellen of iemand dementie zal krijgen, of dat we kunnen bijdragen aan de herkenning van de hersenziekte waaraan iemand lijdt.”
“Ik voelde me als een vis in het water bij hersenwetenschappen”
Al fietsend denken
Hij heeft een halve aanstelling bij het LUMC en een halve aanstelling bij het Instituut Psychologie. Twee intensieve werkomgevingen, en dan nu ook nog met het bestuurswerk erbij. Maar, “vrije tijd is belangrijk voor me. Ik spreek vaak af met familie en vrienden. En als het mooi weer is, trek ik er graag op uit met de fiets en ga dan een stuk rijden in de natuur. Als ik met de racefiets op pad ben, is al mijn aandacht bij het fietsen. Omdat ik snel ga, moet ik immers goed opletten. Maar als ik met de gewone fiets onderweg ben, kan ik mijn gedachten goed de vrije loop laten. Zo heb ik, toen ik in 2009 in Leiden hoogleraar werd, mijn hele oratie op de fiets bedacht. Al fietsend zag ik voor me hoe het verhaal in elkaar moest zitten.”
Verandering
In 2006 stapte hij van het VU Medisch Centrum in Amsterdam over naar Leiden. Een grote beslissing: een nieuwe stad, een nieuwe onderzoeksperspectief, een nieuwe werkomgeving. “Ik ben iemand die om de zoveel tijd verandering nodig heeft, daar gedij ik bij. Modieus gezegd: een nieuwe uitdaging, weg uit mijn comfortzone.” Die behoefte zat er al jong in, want toen hij een jaar of 16 was, besloot hij al dat hij niet “wilde blijven hangen” in het Brabantse Steenbergen, waar hij opgroeide. “Ik had een groot verlangen naar verandering. En uiteindelijk ging ik dan ook naar Utrecht, naar de universiteit.”
“De veelheid aan perspectieven is heel belangrijk”
Wat is belangrijk
Steenbergen bleef echter een grote rol spelen in zijn leven. Alleen al omdat zijn grootmoeder, door wie hij werd opgevoed, daar woonde. Toen zij heel oud werd, nam hij samen met familie de mantelzorg op zich, die met de jaren steeds intensiever werd. “Ik ben heel blij dat ik dat voor haar heb kunnen doen en vaak bij haar kon zijn. Die periode heeft me ook laten nadenken over wat er nu echt belangrijk is in het leven. Naar mijn overtuiging gaat het erom dat je iets voor andere mensen betekent.”
En op een heel ander niveau, is dat eigenlijk ook precies wat hij in zijn bestuurswerk hoopt te doen. “Ik wil aandacht hebben voor mensen, helpen ondersteunen, helpen om de verschillende talenten ruimte te geven om zich te ontwikkelen.”
Elke maand volgen we het verhaal van een bestuurslid: dit doe ik bestuurlijk en zo ben ik persoonlijk.
Instituutsbestuur Psychologie
