Corry Donner met pensioen: 'Ik ga de intellectuele stimulans missen, maar wil nu vooral uit mijn hoofd'
Als bestuurssecretaris probeert Corry Donner ‘een spin in het web’ te zijn; iemand die alle perspectieven van het bestuur in de gaten houdt en met elkaar verbindt. Nu verlaat ze haar zorgvuldig geweven web op de universiteit en draagt ze haar werk over aan haar opvolger. In september spraken we haar over afscheid nemen, het belang van een gedeelde visie en de overweldigende natuur van Alaska.
‘Alle nieuwe kids in town,’ glimlacht Corry Donner. Tijdens de El Cid-week klinkt het opgewonden geklets van nieuwe studenten in FSW. ‘Ik vind het een leuke periode, er is meer reuring dan normaal.’ En die reuring, daar houdt ze van. Misschien dat ze zich vandaag meer dan gewoonlijk verwondert om de drommen opgetogen eerstejaars. Met een mix van spanning en nieuwsgierigheid staat ook zij op het punt onbekend gebied te betreden: haar pensioen.
Buitenspelen
Het zijn Corry’s laatste maanden hier op het Instituut. Net voor de kerst is haar laatste werkdag, na vijftien jaar op de universiteit. ‘Ik heb voor verschillende instituten gewerkt, dus ik denk dat je dan toch uitkomt op een grote borrel beneden,’ zegt ze over haar afscheid. ‘Maar daarnaast wil ik ook iets actiefs doen; een winterwandeling met het bureau en ergens een fikkie stoken.’
Zo’n afscheid tekent Corry’s hang naar avontuur en beweging. ‘Buitenspelen,’ noemt ze het graag. Een goede voorbereiding op haar pensioen, dat ze zoveel mogelijk in de natuur wil doorbrengen. ‘Zwemmen, golf, kajakken, wandelen, fietsen.’ Samen met man Jan, die ook met pensioen gaat. ‘’s Ochtends wakker worden en beslissen: wat gaan we doen vandaag? Dat lijkt me heerlijk. Ik ga de intellectuele stimulans en al mijn collega’s zeker missen, maar ik wil nu vooral uit mijn hoofd.’
Bekijk de foto's van Corry's afscheidsfeestje
Niche
Een omschakeling zal het wel zijn; veertig jaar heeft Corry veel tijd ín haar hoofd doorgebracht. Lezend, denkend en studerend, altijd bezig met taal. ‘We lazen vroeger als gezin veel Engelstalige literatuur, de romans en short stories van Hemingway waren favoriet.’ Logischerwijs volgde een studie Engels , en op haar veertigste, na een carrière als marketeer, vertaler en communicatieadviseur, schoof Corry opnieuw in de collegebanken. Ditmaal voor een studie Psychologie in Leiden.
'Ik raad iedereen aan om op het snijvlak van je interessegebieden te gaan werken'
‘Ik ben afgestudeerd bij Michiel Westenberg bij ontwikkelingspsychologie en daarna ben ik in die sectie gaan werken.’ Direct kon ze daar haar expertise in Engels, psychologie en communicatie combineren. ‘Het is een grote luxe, maar als je de kans krijgt, raad ik iedereen aan om op het snijvlak van je interessegebieden te gaan werken. Je laat dan het beste zien wat je in huis hebt. Michiel gaf me die kans en dat was geweldig.’
IBP
In 2012 zette Corry samen met Jennifer Martin de Engelstalige bachelor op. ‘Er was een roep om internationale studenten toe te laten, het was echt dé tijd om dat te doen. We begonnen toen met 100 studenten die we allemaal persoonlijk kenden, een superleuke groep. Dat is uitgegroeid tot 300 studenten in de huidige internationale bachelor, nu bijna tien jaar later.’ Het zijn dit soort projecten waar Corry met voldoening op terugkijkt. ‘Vanwege de afwisseling, dat ik zowel organisatorisch als inhoudelijk bezig ben.’ Maar ook, voegt ze er lachend aan toe: ‘omdat projecten op een gegeven moment ook weer afgelopen zijn, waarna je weer iets nieuws aanpakt.’
Visie en strategie
Momenteel ondersteunt Corry als bestuurssecretaris meerdere projecten, waaronder het formuleren van een visie en strategie voor het Instituut Psychologie. ‘Als instituut hadden we wel allerlei beleidsdocumenten op onderdelen, maar geen expliciete, geïntegreerde visie en strategie voor het hele instituut. Het werd tijd om die op papier te zetten onder leiding van Andrea en met behulp van twee transitiemanagers.. Naast de strategie van de universiteit en faculteit is het belangrijk om een eigen, meer concrete visie en strategie te hebben die zo dicht mogelijk op de werkvloer aansluit. Natuurlijk moet je die met elkaar opstellen, zodat mensen er ook achter staan.’
‘Het is belangrijk om een concrete visie en strategie hebben die op de werkvloer aansluit’
Voor nieuwe medewerkers is een visie belangrijk om de organisatie te leren kennen, maar ook voor de buitenwereld, omdat die steeds complexer wordt en bovendien kritischer. ‘Mensen vragen zich af wat voor nevenfuncties hoogleraren hebben. Hoe wordt de universiteit betaald, waar komen subsidies vandaan? Wat wordt er met ons belastinggeld gedaan? Met een expliciete visie en strategie, kun je dan aanwijzen welke keuzes daar wel en niet meer mee stroken.’
Intern vinden grote verschuivingen plaats, ook binnen de secties. ‘We gaan naar een breder bestuursmodel dat beter past bij zo’n grote organisatie als ons instituut. Met meer mensen die besturen wordt het nog belangrijker om samen op één lijn te zitten, te weten waartoe je bestaat. Waarom zijn we überhaupt een instituut? Op gebied van onderwijs, onderzoek, bedrijfsvoering en bestuur willen we dat helder krijgen.’
Uiteindelijk biedt de nieuwe visie een stevig fundament voor toekomstige medewerkers én besturen. ‘Een document waarin staat: dit willen wij, dit zijn wij. We willen de besturen van later een basis te geven om mee te werken.’ Wie het vast en zeker gaat helpen is Wendy Werkman, aan wie Corry haar taken als bestuurssecretaris vanaf eind september gaandeweg zal overdragen.
Beer in Alaska
Tot dat moment is Corry druk bezig met de grote overdracht én een grote opruimactie. ‘Ik ben duizenden werkmails en documenten aan het opruimen, maar ook boeken thuis. Ik wil heel graag een beetje ontspullen.’ En dan kan het ultieme buitenspelen beginnen, afwisselend op Ameland, in Leiden en daarnaast het liefst in de uitgestrekte bossen van Alaska. ‘Alaska is geweldig,’ verzucht ze. ‘We zijn er nu al tien keer geweest, maar ik wil nog een keer. De mensen zijn aardig en uniek, er heerst een pioniersmentaliteit, de natuur is prachtig en wild. Het is voor mij absolute ontspanning.’
‘Soms loopt er weleens een beer langs je tent’
Ook daar is er aan reuring geen gebrek. ‘Soms loopt er weleens een beer langs je tent,’ voegt ze er lichtvoetig aan toe. ‘Je moet dan geen tandpasta of whisky in je tent hebben liggen, en ook niet gaan slapen in dezelfde kleren als waarin je hebt gekookt.’ Maar of ze echt bang is voor zo’n ongenode gast? Even is Corry stil. ‘Nou… kijk, je slaapt wel wat lichter dan normaal. Maar als je hard roept en lawaai maakt, gaat zo’n beer uiteindelijk ook wel weer weg.’
Elke maand volgen we het verhaal van een bestuurslid: dit doe ik bestuurlijk en zo ben ik persoonlijk.
Instituutsbestuur Psychology