‘De wereld verandert en we kunnen het ons niet veroorloven hetzelfde te blijven.’
Hoe kunnen we als faculteit beter samenwerken? Zowel met elkaar als met de buitenwereld. Een zeventigtal studenten en medewerkers gingen hierover in gesprek tijdens de laatste strategiesessie in Corpus. Keynote Harry van Dorenmalen, voormalig voorzitter van IBM Europa: ‘Jullie weten het beste waar de faculteit voor staat en wat er nodig is.’
‘Het is mooi om te zien dat er weer een brede vertegenwoordiging van de faculteit is vanmiddag. Dat laat zien dat jullie het belangrijk vinden’, zegt decaan Jasper Knoester in zijn opening. ‘Ik hoop dat deze sessie net zo levendig wordt als de voorbije sessies.’ We hebben als grote organisatie een goede facultaire strategie nodig, benadrukt Knoester nogmaals. ‘Het is belangrijk om een kompas te hebben dat ons helpt te navigeren. De wereld verandert en we kunnen het ons niet veroorloven hetzelfde te blijven. We moeten ons steeds blijven afvragen hoe we aansluiten bij de veranderingen in de buitenwereld.’
Een kritische blik op de faculteit
Om het publiek even met een andere bril naar de faculteit te laten kijken, stelde keynote Harry van Dorenmalen het publiek vervolgens kritische vragen. ‘Stel dat je naar het programma Jinek gaat, hoe beschrijf je dan de faculteit?’ vraagt hij aan het publiek. ‘Wij leiden jonge mensen op om de toekomstige problemen van de wereld op te lossen’, antwoord iemand. ‘Maar dat zeggen andere Nederlandse Universiteiten ook’, zegt Van Dorenmalen. ‘We moeten even goed nadenken wat deze faculteit uniek maakt. Wat hebben jullie te bieden dat anderen niet hebben?’
Om daar toe te komen geeft Van Dorenmalen enkele handvaten mee. ‘We moeten kijken naar die elementen: now, wow en how. Now: Hoe sta je als faculteit in de wereld? Laat zien dat je deel uitmaakt van wat er speelt en dat je weet waar je het over hebt. Wow: Kijk naar de drie pijlers die je al hebt om verandering waar te maken. In jullie geval zou ik zeggen: technologie inzetten, kijken naar de kracht van het individu en vertrouwen in elkaars kunnen. En de how: hoe ga je het implementeren? Beslis hoe je het ga doen en omschrijf het op een gemakkelijke manier.’
‘Laten we vandaag die barracuda zijn’
Van Dorenmalen sluit af met een verhaal over een wetenschappelijk experiment met barracuda’s. ‘Wetenschappers hadden een groep van deze vleesetende vissen bij elkaar in een tank gezet. Achter een tussenschot zat een stuk vlees.’ De vissen probeerden een tijdje bij het stuk vlees te komen en botsen telkens met hun hoofd op de tussenschot. Wanneer de wetenschappers het tussenschot drie dagen later weghaalden, zwommen de barracuda’s niet naar het stuk vlees door de conditionering dat het niet kan. ‘Hoe komen ze er dan wel? Door één nieuwe barracuda bij de groep te zetten die er met een frisse blik naar kijkt en wel naar het vlees zwemt. Laten we vandaag allemaal die barracuda zijn.’
Onderzoeksfaciliteiten in beheer van de faculteit of individuen
Met die verfrissende blik in het achterhoofd, splitsten de deelnemers zich op. In negen groepen discussieerde ze over allerlei dilemma’s rondom samenwerking. ‘Bij rechten heb je alleen een zaal nodig om les te geven’, zegt iemand bij het dilemma onderzoeksfaciliteiten. ‘Dat is op deze faculteit toch echt anders.’
Dus hoe moeten we die onderzoeksfaciliteiten dan vormgeven? En wie moeten ze beheren? ‘Dat hangt af van de soort faciliteit’, klinkt het. ‘Als we alles op faculteitsniveau regelen, verliezen we misschien de flexibiliteit die nodig is voor creatief onderzoek. Maar we moeten ook niet alles helemaal apart gaan regelen. Een tussenoplossing is ideaal.’
Levendige discussies over onderzoek en onderwijs
En hoe moet het verder met de groei van onze faculteit? En met de balans tussen onderzoek en onderwijs, bijvoorbeeld? ‘Ik denk dat het goed is om eraan vast te houden dat alle onderzoekers ook onderwijs geven’, zegt een wetenschapper. ‘Anders komt er een te groot onderscheid tussen de onderzoekers en onderwijsgroep.’ Maar wat als iemand een van beide juist veel leuker vindt dan de andere, werpt iemand tegen.
De tafeldiscussies verlopen vlot en door samen na te denken, vloeien de ideeën. ‘Het was een fantastische discussie over fundamenteel onderzoek versus toegepast onderzoek’, zegt hoogleraar Erik Danen. ‘Het is verhelderend dat een aantal wetenschappers met tegengestelde uitgangspunten uiteindelijk toch samen tot dezelfde conclusie kwamen.’ Er hing dan ook echt een prettige sfeer, vult ICTO-coördinator Anne-Martine Gielis aan. ‘Iedereen zat aan tafel met de juiste instelling: klaar om input te geven.’
Wat vinden alumni?
Aan sommige tafels kwamen er zelfs heel concrete voorstellen naar boven. ‘We zoeken altijd naar de juiste balans tussen het overbrengen van kennis en vaardigheden’, zegt astronoom Anthony Brown. ‘We hebben het idee dat die al redelijk goed is, maar misschien is het een goed idee om aan alumni te vragen waar het niet goed ging.’
Voor universitair docent Thanja Lamberts was het al de derde strategiesessie die ze bijwoonde. ‘Er zijn ontzettend veel goede ideeën uitgekomen naar mijn gevoel. Ik kijk er naar uit om te zien hoe die terugkeren in het strategisch plan.’
Een positieve terugblik
Knoester sluit de middag af met een peiling bij het publiek, hoe hebben zij de middag ervaren? Op het scherm verschijnen de woorden ‘inspirerend’ en ‘interessant’ in het groot. ‘Ik heb het idee dat er hier bruggen zijn gebouwd tussen mensen die elkaar nog niet kenden’, zegt Knoester. ‘Iedereen is goed met elkaar in gesprek gegaan en dat zie je ook terug in deze peiling. Ik zie dat de toekomst van onze faculteit mensen aan het hart gaat. Daar ben ik heel blij mee.’