De dag van Jasper
Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.
Zaterdag 15 april
‘Zaterdag, normaal een dag dat ik langs een hockeybalveld en in een basketbalzaal sta, maar vandaag wordt het een andere sport. De Leiden Science Run vindt plaats. Het is voor het eerst sinds de uitbraak van de Covid-pandemie dat deze estafetteloop voor het UAF (Stichting voor Vluchtelingenstudenten) weer wordt georganiseerd op en rond onze campus. Rond 10 uur rijd ik naar Leiden. De zon schijnt, een mooie dag voor dit evenement.
Op de campus kom ik al snel Marjolein van Schoonhoven tegen, die met haar team en vele helpers dit evenement organiseert. Mijn taak vandaag is overzichtelijk en leuk. Ik ga niet meelopen, helaas. Tijdens mijn studie- en promotietijd heb ik veel van dit soort wedstrijden gelopen, maar mijn knieën en enkels vinden het al een aantal jaar niet fijn als ik hardloop. In plaats daarvan ga ik bij de finishlijn de lopers een medaille omhangen en met onze rector Hester Bijl het startschot lossen en de prijsuitreiking doen.
Voor de start loop ik rond op het binnenterrein van het Gorlaeus Gebouw, waar de aanmelding plaatsvindt en de lopers de spieren opwarmen. Het is een gezellige drukte op het al vrij warme terrein. Er zijn tegen de zeventig deelnemende teams, elk met vier lopers. Ik knoop links en rechts een gesprekje aan. Veel deelnemers van FWN, maar er zijn ook teams van andere faculteiten en van bedrijven van het Leiden Bioscience Park. De sfeer is vrolijk, er wordt veel gelachen, iedereen kijkt uit naar de start.
Iets na 12 uur blaas ik met Hester voor het Snellius Gebouw de starthoorn en de eerste lopers gaan van start. Ik krijg de eerste tientallen medailles om mijn arm gehangen en wacht met andere medaillehangers op de eerste lopers die het rondje van vijf kilometer voltooien. Carel Stolker, de vorige rector van de universiteit, komt langs op zijn racefiets en we hebben tijd voor een praatje. Hij heeft hier voor de pandemie een aantal malen gestaan en geniet zichtbaar van de sfeer. Na een kleine twintig minuten komt de eerste loper binnen en geeft het virtuele stokje over aan de tweede van zijn team. Ik hang mijn eerste medaille om en verwijs naar water en bananen. Deze actie zal ik vanmiddag vele malen herhalen.
Het is nog best een uitdaging om iedereen van een medaille te voorzien. Sommige lopers zijn zo afgemat, dat ze weinig oog hebben voor ons en het liefst meteen het parcours verlaten. Anderen zijn geneigd heel hard door te rennen, dan moet je erachteraan. Maar de meeste mensen reageren heel blij en gaan ook graag op de foto. Het is van kop tot staart een vrolijk festijn, wat een plezier om mee te maken. Hulde aan de organisatie en alle helpers! Na 1 uur en 19 minuten komt het eerste team over de finish, team LUMC Gorter MRI. Een mooie eindtijd. Het laatste team voltooit de run ongeveer een uur later; de laatste loper wordt met luid applaus begeleid in de slotmeters.
‘Wat mij betreft is iedereen die vandaag vijf kilometer heeft gelopen een winnaar’
Om half drie is de prijsuitreiking. Wat mij betreft is iedereen die vandaag vijf kilometer heeft gelopen voor het goede doel een winnaar, maar bij een run horen natuurlijk ook beste tijden. De snelste lopers krijgen een beker en bloemen. Ook het winnende LUMC-team wordt gehuldigd en tot slot team Biosana Pharma dat het meeste geld ophaalde voor het goede doel, 900 euro! Tot slot neemt de directeur van het UAF, Fatimazhra Belhirch, de symbolische cheque van 9291,80 euro in ontvangst. Dit doen we zeker volgend jaar weer en dan gaan we voor een nog hoger bedrag en natuurlijk voor een winnend team uit de eigen faculteit!
Rond 16 uur ben ik thuis. Na al dat gesport om me heen, heb ik zelf ook behoefte om te bewegen. In het sportcentrum zwem ik tachtig baantjes, waarmee ik tenminste het gevoel heb ook wat te hebben gedaan. Na het eten komen er spelletjes op tafel. Geheel in lijn met de dag genieten we van Camel Cup, een altijd onvoorspelbare race van kamelen door de woestijn. Net als bij de Leiden Science Run, is ook hier winnen ondergeschikt aan het plezier.’