Praat mee waar het helpt, niet alleen bij de koffieautomaat
Vijf jaar lang zette Pauline Hutten zich met ziel en zaligheid in voor de Faculteitsraad van FGGA. Inmiddels heeft ze het stokje overgedragen aan Sanneke Kuipers die nu voorzitter is. Een dubbelinterview over het belang van medezeggenschap.
Pauline, je hebt de voorzittershamer overgedragen aan Sanneke, hoe kijk je terug?
Pauline: ‘Ik heb de universiteit en de faculteit veel beter leren kennen en de faculteit natuurlijk ook heel erg zien groeien. Zowel in aantal studenten en medewerkers als in volwassenheid. Ik vond het erg leuk om te doen en de toegevoegde waarde is ook geweest dat ik meer studentcontact had, dan ik normaal gesproken heb in mijn werk als beleidsmedewerker bij ISGA. Als Faculteitsraad (FR) kan je echt bijdragen aan de versterking van het bestuur en de faculteit als geheel.’
Wat heb je bereikt in vijf jaar Faculteitsraad en waar ben je trots op?
Pauline: ‘Ik ben echt wel trots op de professionalisering van de Faculteitsraad. We begonnen als een groepje individuen dat elkaar alleen zag bij de overlegvergadering. Vooraf bespraken we geen stukken. Dat is nu allemaal veel beter. We hebben een raadsvergadering voor de overlegvergadering met het Faculteitsbestuur. We spreken elkaar veel beter, doen teambuildingsuitjes, er is een overdrachtsdocument. Ook het contact met de Universiteitsraad is veel beter; kortom ook wij zijn veel volwassener geworden.’
Hutten noemt wat recente voorbeelden van projecten die door de Faculteitsraad zijn aangezwengeld en op de kaart zijn gezet. ‘De vakevaluaties is een mooi voorbeeld van een succes. Binnen de instituten was daar steeds meer discussie over. Op onze voorspraak is het bestuur daarmee aan de slag gegaan en er is een mooi document uit gekomen. Ook hebben we aan de bel getrokken over de onoverzichtelijkheid van de vele initiatieven voor studenten en daar is nu de routekaart voor studenten voor ontwikkeld. Er zijn hele mooie projecten neergezet.’
Vraag voor allebei: wat is jullie drijfveer?
Sanneke: ‘Iedereen heeft bij de koffieautomaat een mening over hoe het allemaal beter of anders moet. Zorg er dan ook voor dat je meepraat. Je hoeft niet in het dagelijks bestuur te zitten om toch positieve invloed uit te kunnen oefenen over het reilen en zeilen van de faculteit. Ik denk dat weinig mensen inzien dat de FR hiervoor een hele mooie manier is. Laat je ideeën of zorgen horen en praat mee. Daarnaast denk ik dat het voor iedereen goed is om het grote plaatje te zien. Je ziet ook met welke beperkingen het bestuur te maken heeft. Je leert ook dingen over andere instituten.’
‘Helemaal eens,’ vult Pauline aan. ‘Het is een belangrijke taak om te doen, medezeggenschap is nodig.’
Ga je het werk voor de FR missen, Pauline?
‘Ik ga het wel missen, maar het is ook tijd om het stokje over te geven. Het kost ook veel tijd. Je moet je goed voorbereiden, dossiers tot je nemen, veel lezen. En ik weet dat het bij Sanneke in goede handen is. Ze loopt hier al zolang rond in verschillende rollen, (onderwijsdirecteur ISGA, hoogleraar Crisis Governance, red) heeft enorm veel kennis én zat al als lid in de raad.’
Sanneke, ga jij dingen anders doen?
‘Nee, ik vind dat Pauline het echt uitstekend heeft gedaan. Ook in de manier waarop de raad zich verhoudt tot het FB, ze heeft altijd een constructieve manier van communiceren gehad. Eerst zeggen wat je wel goed vindt, de sfeer goed houden, oók als je heel kritisch bent. Daar kan ik wel een voorbeeld aan nemen. Steeds nadenken: wat betekent het nou als ik dit zeg voor andere geledingen binnen de faculteit. Hoe doen we dat zodat iedereen zich wel gewaardeerd voelt, maar wel je zorgen op tafel leggen.’
Hutten lacht. ‘Dat is als voorzitter echt lastig. Ik heb dat ook echt moeten leren. Studenten komen bijvoorbeeld binnen met een heel onrealistisch beeld van wat ze kunnen veranderen. Maximaal vijftien studenten per werkgroep of vak is echt niet haalbaar, maar je wilt als voorzitter ook dat studenten zich vrij voelen om hun standpunten te kunnen uiten. Balans vinden is pittig.’
Wat zijn de belangrijkste zaken voor de komende tijd, Sanneke?
‘Zaken die blijven terugkomen zoals werkdruk, erkennen en waarderen, diversiteit en natuurlijk de faciliteiten. Want medezeggenschap is ook meedenken over kwaliteit van onderzoek en onderwijs en hoe je dat het beste faciliteert. Hoe maak je dit een fijne ontmoetings- en werkplek? Voor zowel staf en studenten. Het nieuwe Spuigebouw, hoe benut je die ruimte? Je zit daar op een hotspot, er komt van alles binnenlopen. Er kan ook iets gebeuren waardoor je ineens een shelter, een opvangplek wordt. Daar moeten we over nadenken met z’n allen. Hoe kunnen we als instituten beter samenwerken? Hierbij nogmaals een oproep om je stem te laten horen. Zoek je collega’s op die in de raad zitten en praat mee. Ook kan je mailen naar faculteitsraad@fgga.leidenuniv.nl als je iets met ons wil delen.’
Tekst: Margriet van der Zee