Jesse Dijkshoorn: ‘Ik heb moeten leren vrij te nemen’
Researchmasterstudent geschiedenis Jesse Dijkshoorn werkte mee aan een transcriptiesysteem voor middeleeuwse teksten. ‘Leuk om de middeleeuwen toegankelijk te maken voor mensen.’
Wat maakt geschiedenis zo leuk?
‘Ik vond het als kind al heel boeiend om na te gaan hoe we tot een heden zijn gekomen als maatschappij. Waar moet je aan denken als je een samenleving wilt opbouwen? Welke stappen moet je doorlopen? Wat is er in het verleden al bedacht? Waar is het misgegaan? Daardoor was ik geïnteresseerd in de meest uiteenlopende onderwerpen, van hoe bakstenen worden gemaakt tot hoe maatschappelijke instituties worden opgezet.’
Je hebt gekozen voor een bachelor en een researchmaster geschiedenis. Heb je een andere studie overwogen?
‘Na de havo ben ik eerst nog voor de lerarenopleiding geschiedenis gegaan, maar daar leer je vooral hoe je kennis moet doorgeven. Ik wilde liever aan de slag met de geschiedenis zelf. Daarom ben ik na mijn propedeuse naar de universiteit gegaan, waar we college kregen over de middeleeuwen uit het boek Eeuwen des onderscheids. Sommige mensen haten dat werk, maar ik vond het fantastisch. Toen we ons twee jaar later moesten specialiseren, ben ik mediëvist geworden.’
Waarom ben je stage gaan lopen bij het Huygens Instituut?
‘Het Huygens Instituut probeert geschiedenis beschikbaar te maken voor mensen. Daarvoor maken ze gebruik van allerlei digitale technieken, wat ik heel interessant vond. Als stageopdracht heb ik een AI-systeem getraind om middeleeuwse teksten te lezen. Tot nu toe konden die modellen vooral goed het handschrift van één kopiist lezen, maar nu wilde het Huygens een model ontwikkelen dat allerlei verschillende handschriften leest. Dat betekende dat ik heel veel data heb verwerkt. Het systeem las de tekst, waarna ik invoerde wat er moest staan. Op die manier heb ik eraan bijgedragen dat het systeem steeds beter ging ‘lezen’.’
Wat is je favoriete plek in Leiden?
‘Ik zit graag bij het archief van Erfgoed en Omstreken aan de Boisotkade. Het is een mooie historische plek, vlak bij de poort waar de geuzen Leiden binnenkwamen bij het Leidens Ontzet, met uitzicht op de Pieterskerk.’
Wat doe je om te ontspannen?
‘Ik ben een perfectionist, dus de eerste jaren van mijn studie heb ik vooral hard gewerkt. Ik heb echt moeten leren om academisch te lezen en sommige teksten alleen te scannen. Daarbij hielp het dat ik steeds meer zelf mocht bepalen waar ik onderzoek naar deed én dat corona voorbijging. Dat ik me zo op mijn studie stortte, kwam deels ook omdat ik verstoken was van sociale connecties aan de universiteit.
Inmiddels werk ik naast mijn studie als redacteur voor Leidschrift, een Leids tijdschrift voor historici en zorg ik sinds vorig semester dat ik elke week een dag vrij heb. Ik spendeer dan natuurlijk graag tijd met mijn vriendin, of ik speel gitaar, lees negentiende-eeuwse literatuur, bak cakes, taarten of brood en ben graag bezig met planten. Ik vind lijsterbessen erg mooi, dus in de coronatijd ben ik allemaal bomen in de buurt afgegaan voor zaden. Inmiddels heb ik die opgekweekt tot twee kleine boompjes.'
Wat zijn je toekomstplannen?
‘Ik zou het liefst een PhD willen doen. Ik vind het heel leuk om onderzoek te doen en daarmee in debatten te springen. Het lijkt me mooi om te zeggen: “We hebben dit jarenlang gedacht, maar eigenlijk klopt dit niet”.’