Alumnus Jan Joosten: ‘New Amsterdam leek me spannender dan het oude Amsterdam’
Jan Joosten studeerde vanaf 1985 civiel en fiscaal recht in Leiden. Na uitwisselingen en een stage raakte hij in de ban van de Verenigde Staten. Inmiddels is hij partner en medeoprichter van een nieuw advocatenkantoor in New York: Pierson Ferdinand.
Tijdens je studie ben je een aantal keer op uitwisseling geweest, terwijl dat toen nog niet zo gangbaar was. Waarom leek je dat zo interessant?
Sterker nog, een uitwisseling werd zelfs afgeraden. De interesse voor een uitwisseling had ik eigenlijk al voordat ik naar Leiden kwam, omdat ik na mijn Nederlandse middelbareschooltijd al een jaar in de Verenigde Staten op high school had gezeten. Toen ik na mijn eerste jaar in Leiden mijn propedeuse had gehaald, miste ik dat toch. Mijn studieadviseur vertelde mij destijds dat het nergens goed voor was om in het buitenland te gaan studeren, aangezien ik civiel en fiscaal recht studeerde—en geen internationaal recht.
Een paar jaar later kwamen de eerste uitwisselingsprogramma’s op gang. Er stonden kleine advertenties in de Mare waar ik op reageerde. Via civiel recht lukte het om een plek te krijgen bij het Institut d'études politiques in Parijs en bij fiscaal recht kreeg ik een plaats bij de University of Florida in Gainesville. Uiteindelijk kon ik in beide kansen combineren.
Later kreeg je de kans om een master te doen aan Harvard. Merkte je veel verschil met studeren in Nederland?
Ik kreeg de kans om aan Harvard te studeren via de Houthoff-Harvard beurs. Ik denk dat ik daarvoor alleen maar in aanmerking kwam, omdat ik al eerdere uitwisselingen had gedaan in Parijs en Gainesville. Dat waren voor mij hele belangrijke opstapjes om uiteindelijk naar Harvard te kunnen. Daarom geef ik studenten altijd het advies om al tijdens je studie naar het buitenland te gaan.
Studeren in het buitenland is heel anders. In Nederland heb je natuurlijk de beruchte zesjescultuur, waar ik overigens ook slachtoffer van was en in meedeed. Bij alle vier mijn uitwisselingen merkte ik dat het ambitieniveau een stuk hoger lag dan dat ik in Nederland gewend was. Bij Harvard was dat helemaal het geval. Het is interessant om te zien dat als je je omringt met mensen die excelleren, je dat zelf ook gaat doen.
Na je studie werkte je drie jaar bij Houthoff in Amsterdam. Je koos er toch weer voor om in New York te gaan werken. Bleef de VS aan je knagen?
De afspraak bij de Houthoff-Harvard beurs was dat ik drie jaar bij Houthoff zou werken. Dat heb ik ook gedaan. Hoewel die drie jaar een ongelofelijk leerzame en nuttige ervaring was, wilde ik toch graag terug naar de VS. New Amsterdam leek me spannender dan het oude Amsterdam.
Wat is je mooiste herinnering uit je studententijd?
Ik heb een hele mooie tijd in Leiden gehad. Naast mijn studie was ik lid van Minerva, waar ik een heel leuke tijd heb gehad. Ik vond de combinatie van het dorpse karakter van Leiden, waar iedereen elkaar kent, en de afwisseling met studie in het buitenland heel waardevol. Het studentenleven in Leiden is erg leuk, alleen heel erg naar binnen gericht. Ik vond het ook fijn om juist verder te kijken dan dat en te ontdekken wat er buiten Leiden te zien en te doen was.
Sinds dit jaar ben je partner bij een kantoor dat je zelf hebt opgericht, Pierson Ferdinand. Waarom heb je daarvoor gekozen?
Ik heb jarenlang standaard gewerkt van tien uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds of nog later. Inmiddels heb ik kleine kinderen en merkte ik dat ik die nooit zag door de week. Op zijn best lukte het me om net voor acht uur thuis te zijn, zodat ik ze nog in bed kon stoppen. Toen Covid kwam was iedereen opeens gedwongen om vanuit huis te werken en dat bleek makkelijk te kunnen. Dat had zoveel voordelen dat ik me nog tijdens de coronapandemie bij een fully remote kantoor heb aangesloten. Met een grote groep advocaten hebben we ons begin dit jaar hiervan afgesplitst en is Pierson Ferdinand ontstaan.
Pierson Ferdinand is een advocatenkantoor zonder fysiek kantoor; alles wordt vanuit huis geregeld. Dit fantastische, disruptieve concept elimineert hoge kantoorkosten, waardoor cliënten profiteren van aanzienlijk lagere tarieven. Onze partners hebben minstens tien jaar ervaring bij een groot kantoor, zodat cliënten verzekerd zijn van deskundigheid en een scherpe prijs. En ik eet iedere avond thuis met mijn vrouw en onze kinderen.
Vanuit de Netherland-America Foundation (NAF), waarbij jij betrokken bent, worden er een aantal beurzen voor Leidse studenten aangeboden. Kan je daar wat meer over vertellen?
De NAF is een stichting die al meer dan honderd jaar bestaat met als doel om de banden tussen Nederland en Amerika te verbeteren. Een van de dingen waarop wij focussen is educatieve uitwisseling. Studeren in de Verenigde Staten is een dure aangelegenheid. Door middel van het verlenen van beurzen hopen we ook minder kapitaalkrachtige studenten de kans te geven deze unieke kans te grijpen. We draaien dit jaar een pilot met de Leidse juridische faculteit om de uitwisseling met Amerikaanse law schools zo breed toegankelijk mogelijk te maken.
Tot slot, wat is je guilty pleasure?
Een aantal jaar geleden ben ik Amerikaans staatsburger geworden en daarmee automatisch mijn Nederlandse nationaliteit verloren. Ik zit nu in de totaal bizarre situatie dat ik vloeiend Nederlands spreek, een Nederlandse vrouw en kinderen heb, maar zelf geen Nederlander meer ben. Inmiddels ben ik politiek actief geworden door de stichting Nederlanders buiten Nederland mede op te richten. Wij voeren actie om de positie van de meer dan één miljoen Nederlanders in het buitenland te verbeteren. We hebben zelfs een grondwetswijziging voor elkaar gekregen om Nederlanders in het buitenland stemrecht te geven voor de verkiezingen voor de Eerste Kamer. Daar amuseer ik me kostelijk mee.
Tekst: Wouter Geerts
Afbeeldingen bovenaan: Eleonora Digirolamo via Unsplash