Even voorstellen: Hannelore Braeken
Hannelore Braeken werkt sinds kort als promovendus bij het Instituut voor Geschiedenis in Paul van Trigts NWO-project 'COLLELO. Samen leren van eenzaamheid. Een nieuw onderzoek om de eenzaamheid onder mensen met een licht verstandelijke beperking te begrijpen en te verminderen'. Hieronder stelt ze zichzelf voor.
Mijn naam is Hannelore en sinds september 2024 werk ik als onderzoeker aan het project COLLELO. Binnen dit project verdiep ik me in de geschiedenis van eenzaamheid bij mensen met een licht verstandelijke beperking, onder begeleiding van Paul van Trigt, Marlou Schrover en Hester van de Bovenkamp.
Om aan dit avontuur te beginnen, heb ik België achter me gelaten en verhuisde ik naar Leiden. Daarvoor studeerde ik vier jaar geschiedenis aan de KU Leuven, een stad die me verrassend vaak doet denken aan Leiden: een echte studentenstad met een oude universiteit, maar met minder grachten en – toegegeven – beter bier. Ik voelde me hier al snel thuis en ben ontzettend blij om dit nieuwe hoofdstuk te mogen starten op deze prachtige plek.
Mijn weg naar Leiden begon tijdens mijn masterjaar in Leuven. Voor mijn masterscriptie onderzocht ik de geschiedenis van Softenon in België. Tijdens dat proces raakte ik geboeid door disability studies en verbaasde ik me over hoe weinig aandacht dit fascinerende onderzoeksveld krijgt. Ik gebruikte onder andere oral history en deed interviews met mensen die door het softenonschandaal getroffen zijn. Deze methode raakte me diep, vooral door de connectie die ik opbouwde met de geïnterviewden en de waardevolle lessen die zij met me deelden – lessen die verder gingen dan wat ik in mijn thesis kon vastleggen.
Na het afronden van mijn master besloot ik een soort gap year te nemen om te ontdekken wat ik met mijn diploma wilde doen. Ik studeerde een semester aan de Universidad de Cádiz, maar merkte al snel dat ik mijn thesisonderwerp niet kon loslaten. Ik dacht vaak terug aan de gesprekken die ik had gevoerd en de inzichten die ik daaruit had gehaald. Het gaf me een duidelijk gevoel van richting: ik wilde verdergaan met mijn interesses in disability studies en oral history.
Ik ben dan ook ontzettend blij dat ik nu de kans krijg om deze passies verder te ontwikkelen. Door deze unieke combinatie van emotiegeschiedenis en disability history hoop ik bij te dragen aan een beter begrip van de ervaringen van mensen met een licht verstandelijke beperking. Ik ben enthousiast om mijn kennis over dit unieke gebied verder uit te breiden en samen te werken aan een boeiend en hopelijk ook impactvol onderzoek.
Ik kijk er ook naar uit om jullie beter te leren kennen en meer te horen over het interessante werk dat jullie doen. Aarzel niet om me aan te spreken als je vragen hebt of gewoon even wilt kennismaken!