Artikel uit 1984 blijft een hit: teller gaat over de 10.000 citaties
Het was al de meest aangehaalde publicatie die ooit bij onze faculteit is geschreven, maar nu is een nieuwe mijlpaal bereikt. Een artikel van emeritus hoogleraar Jan Reedijk - en co-auteurs - ging afgelopen maand over de 10.000 citaties heen. En de teller tikt door.
In de eerste jaren na de publicatie gebeurde er niet veel met het artikel. Het werd niet opgepikt, weet Reedijk. ‘Sinds 1994 werd het stuk in toenemende mate geciteerd en ook internationaal bekend. Die sterke stijging duurde tot 2015 waarna een voorzichtige afvlakking begon. Maar de afgelopen jaren is de publicatie nog steeds gemiddeld meer dan een keer per dag geciteerd.’ Het artikel schreef Reedijk destijds samen met een gasthoogleraar, een postdoc, staflid Gerrit Verschoor en promovendus Koos van Rijn.
De cijfers worden bijgehouden in de databases van Web of Science. ‘En die kwamen vorige maand, ruim veertig jaar (!) na de verschijningsdatum met het magische getal van 10.000 citaties. Heel bijzonder voor een chemisch verhaal’, lacht de emeritus hoogleraar die ook na zijn pensioen nog vaak binnen de faculteit te vinden is. Hij komt regelmatig langs om een lezing bij te wonen of bij te praten met oud-collega’s. ‘Ik woon op tien minuten fietsen van de faculteit dus ik ben er zo.’
‘ Het duurde even voor deze ontdekking internationaal aansloeg, maar sinds de ‘ontdekking’ ervan in de jaren 90 is het standaard geworden.’
Klinkende getallen op een rij
Om de klinkende getallen nog even in een breder perspectief te plaatsen: veel geciteerde chemische publicaties eindigen meestal rond de 2.000 citaties. Van alle – meer dan 100.000 - chemische en materiaalkundige publicaties uit het jaar 1984 zijn er maar drie die meer dan 10.000 citaties haalden. En van alle 11 miljoen publicaties op dit gebied vanaf 1984, haalden er maar 88 meer dan 10.000 citaties, blijkt volgens CWTS (Centre for Science and Technology Studies) allemaal uit cijfers van Web of Science.
Maar waar gaat de publicatie eigenlijk over? Reedijk: ‘We geven detailbeschrijvingen van een grote groep van structuren met een enkele, simpele parameter, zodat ze vergeleken kunnen worden. Het is een heel handige en bruikbare methode om met die simpele parameter de geometrie (vijf omringd) rondom een metaal kwantitatief te beschrijven. Het duurde even voor deze ontdekking internationaal aansloeg, maar sinds de ‘ontdekking’ ervan in de jaren 90 is het standaard geworden.’
‘Je hoeft niet in Nature te staan om impact te maken’
De publicatie verscheen niet in een top-tijdschrift, maar in het vakblad Royal Chemical Society (UK). ‘Je hoeft dus niet in Nature of Science te publiceren om impact te kunnen maken’, lacht Reedijk. ‘Dat lijkt me een goede les voor elke onderzoeker.’
De nu 81-jarige professor weet niet op welk getal de publicatie gaat eindigen. ‘Ik gok dat de teller nog wel een paar jaartjes doorloopt.’
Nieuwsgierig geworden?
Addison, A. W.; Rao, N. T.; Reedijk, J.; van Rijn, J.; Verschoor, G. C. (1984). "Synthesis, structure, and spectroscopic properties of copper(II) compounds containing nitrogen–sulphur donor ligands; the crystal and molecular structure of aqua[1,7-bis(N-methylbenzimidazol-2′-yl)-2,6-dithiaheptane]copper(II) perchlorate". J. Chem. Soc., Dalton Trans. (7): 1349–1356. doi:10.1039/dt9840001349.