Geadopteerd uit China, terug als journalist: ‘Ik wil de stereotypering doorbreken’
Haar hele leven wilde de geadopteerde Cindy Huijgen terug naar haar geboorteland China. Inmiddels is de alumnus Chinastudies en Journalistiek en Nieuwe Media er correspondent. ‘Het is mijn missie om genuanceerde berichten te brengen over China en stereotypering te doorbreken.’
De als baby geadopteerde Cindy Huijgen (1991) groeide op in Alblasserdam. Ze was daar de eerste niet-witte leerling op de basisschool. Ze werd veel gepest en voelde zich niet erg thuis in Nederland, vertelt ze in een interview via Teams. Haar hele leven verlangde ze ernaar om naar China te gaan. Op haar twaalfde ging ze er voor de eerste keer heen, samen met haar ouders en zusje die uit hetzelfde land is geadopteerd. ‘In China voelde het voor het eerst alsof niemand naar mij keek om hoe ik eruit zag. Om in de massa te verdwijnen, voelde zo vrij.’
Taal leren
Op dat moment wist ze dat ze later in China wilde wonen en werken. ‘Het was mij al wel snel duidelijk dat het dan wel handig is als je de taal spreekt.’ Dus toen ze tijdens een informatiedag op haar middelbare school hoorde over Chinastudies was haar studiekeuze snel gemaakt. ‘Als je iets met China wilt doen, is dat de beste keuze. Er wordt zoveel kennis gegeven over het land en ik ben ervan overtuigd dat fulltime studeren de enige manier is om goed Chinees te leren spreken.'
Ze leerde de taal echt goed spreken tijdens studiejaren in het buitenland. Tijdens haar bachelor studeerde ze een jaar in Taipei (de hoofdstad van Taiwan) en voor haar master ging ze een jaar naar Jinan (een stad in het oosten van China). Voor haar andere master Journalistiek en Nieuwe Media liep ze stage bij de Chinacorrespondent van de NOS. ‘Je wordt ondergedompeld in de taal en ik denk dat ik om die reden in de positie ben beland waar ik nu in zit.’ Sinds 2019 werkt ze als freelance correspondent in China en doet verslag voor verschillende (inter)nationale media.
Verlangen naar China
Na haar studie verhuisde ze niet meteen naar haar geboorteland. Ze had verschillende redactionele banen in Nederland, waaronder bij het radioprogramma Bureau Buitenland van de VPRO. Dat was een goede baan en journalistiek interessant, die ze onder meer kreeg omdat ze Chinees sprak. Ze kwam op een splitsing te staan: haar toekomst in Nederland verder opbouwen, ze had hier ook een relatie, of haar carrière verder ontwikkelen en haar droom najagen door naar China te gaan. ‘Mijn verlangen om terug te keren naar China was zo sterk dat ik besloot die stap te zetten.’
Droombaan komt niet aanwaaien
Huijgen solliciteerde vervolgens op heel veel verschillende banen, zowel bij binnenlandse als buitenlandse media. Uiteindelijk nam de Telegraaf haar aan als correspondent. ‘Dat was eigenlijk best wel een grote gok van ze, want op dat moment had ik niet veel ervaring met verslaggeving. Dat ik Chinees spreek, trok ze denk ik over de streep. Ik denk dat het voor studenten belangrijk is om te weten dat je droombaan niet zomaar aan komt waaien. Het is vallen en opstaan. Een cv bestaat niet alleen maar uit succes.’
Voordeel van Chinees uiterlijk
Waar ze in Nederland werd gepest met haar uiterlijk, is het nu een voordeel bij haar werk. ‘China heeft het niet zo op journalisten en ik merk dat ik er door mijn Chinese uiterlijk minder snel wordt uitgepikt dan mijn witte collega’s. Het valt direct op als zij iemand interviewen. Ik ben gewoon een Chinees die met een local praat.’ Er zitten ook nadelen aan. Zo dacht de politie tijdens protesten tegen het coronabeleid in Shanghai in 2022 dat ze een demonstrant was en werd ze bijna aangehouden. Door Engels te spreken en te doen of ze niet wist wat er aan de hand was, kwam ze er met een waarschuwing vanaf.
Persoonlijke verhalen
Als correspondent doet Huijgen verslag over grote gebeurtenissen, economie en de politieke koers van China. Maar het liefst schrijft ze human interest artikelen. Met verhalen waarin mensen hun ervaringen en uitdagingen in het leven delen, beschrijft ze grotere trends. ‘Niet zo lang geleden was ik bijvoorbeeld in het zuiden van China om ondernemers van middelgrote bedrijven te vragen wat zij vinden van de VS en hoe ze omgaan met de Amerikaanse importtarieven. Zo zet ik mensen centraal.’
Hiermee wil ze een ander beeld van haar geboorteland laten zien. ‘Ik wil China meer een gezicht geven. Er heerst een stereotype beeld dat het land een autoritair regime heeft, waar de overheid alles weet, waardoor niemand vrij is en je altijd wordt achtervolgt. Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in, maar met persoonlijke verhalen wil ik laten zien dat de gewone burger op straat ook dezelfde uitdagingen en dromen heeft als wij in Nederland.’
Boek: Dit is ook China: Terug naar mijn geboorteland
Huijgen schreef het boek Dit is ook China: Terug naar mijn geboorteland. Daarin gaat ze in op de uitdagingen van haar werk als buitenlandse journalist in China. Ze vertelt daarnaast ook over haar ervaringen als geadopteerde en de zoektocht naar haar Chinese biologische ouders. Het boek gaat voorbij aan het beeld dat men in het Westen van China heeft, en laat zien wat het óók is: een land met ruimte voor liefde, kunst en dromen.