Van zangeres naar docent Frans: ‘Ik bleef me afvragen hoe een universitaire studie zou zijn’
Na een succesvolle carrière als zangeres begon Esmee Schoones een paar jaar geleden alsnog aan een studie Frans. En met succes: haar scriptie over muzikale bewerkingen van de gedichten van Verlaine kreeg een prijs.
Het voorjaar betekende voor Schoones lange tijd drukke werkweken. Als zangeres was ze in de ‘passietijd’ een veelgevraagd lid van verschillende koren. Tot corona kwam. Ineens vielen hele concertseries weg en had ze meer tijd dan ooit om na te denken over haar carrière. Was dit hoe ze door wilde tot haar pensioen?
Hoe zou de universiteit zijn?
‘Ik ben meteen na de middelbare school conservatorium gaan doen’, vertelt Schoones. ‘Op zich liep het lekker: ik had adresjes waar ik lesgaf, projecten waar ik regelmatig werd teruggevraagd, maar toch was mijn werk altijd onzeker. Bovendien werkte ik bijna alleen maar middagen en avonden, wat het er thuis niet altijd gezelliger op maakte. Ik had daardoor in mijn achterhoofd het idee om misschien toch nog naar de universiteit te gaan, ook omdat de decaan van mijn middelbare school er zo op had gehamerd dat ik een universitaire studie zou gaan volgen: ik bleef me ergens afvragen hoe me dat zou bevallen. Zou ik het kunnen? Leuk vinden? In het tweede coronajaar ben ik alsnog begonnen.’
Haar keuze viel op Frans. Schoones: ‘Als kind ging ik vaak op vakantie naar Frankrijk. Ik vond de taal en de klanken meteen prachtig. Mijn vader sprak bovendien een beetje Frans. Ik was diep onder de indruk dat hij iets in die taal kon zeggen. Dat probeerde ik zelf ook met mijn kinderboekwoordenboekje, waaruit ik zinnetjes leerde.’ Op het conservatorium werd haar liefde voor de taal verder aangewakkerd. ‘Omdat je als klassiek zangeres veel in het Duits, Frans en Italiaans zingt, krijg je les in die talen. Daarbij is er veel aandacht voor de gedichten die op muziek zijn gezet. Daar werd mijn liefde voor de taal onvoorwaardelijk.’
Liefde voor Frans
Eenmaal aan de universiteit, nam die liefde alleen maar toe. ‘Je krijgt meteen alle colleges in het Frans, waardoor je taalvaardigheid de eerste anderhalf jaar enorm toeneemt’, vertelt Schoones. ‘Dat vond ik ontzettend leuk om te merken, maar ook de literatuur- en cultuurvakken deed ik heel graag. Sowieso waren alle vakken die ik heb gevolgd van een hoog niveau, waardoor ik ze ook leuk vond om te volgen als het onderwerp me eigenlijk niet zo lag.’
Uiteindelijk studeerde ze af op gedichten van dichter Paul Verlaine, die veelvuldig op muziek zijn gezet. Het bleek bij vlagen ingewikkeld om de literaire en muzikale wereld bij elkaar te brengen. Schoones: ‘Verlaine is een dichter uit het symbolisme, maar dat bestaat niet in de muziek. Ik kon dat begrip dus niet één op één gebruiken om die twee velden samen te brengen. Ik heb dat opgelost door me te focussen op een gedicht van de dichter Charles Baudelaire, waarin hij een esthetiek beschrijft die later door de symbolistische dichters als ideaal werd beschouwd. Ik heb allereerst gekeken op welke manier deze idealen aanwezig zijn in de gedichten van Verlaine om vervolgens te kijken naar of/hoe ze terugkomen in de muziek.’ Met succes: haar scriptie levert haar de prijs van het Platform Frans op.
Uitdaging in het onderwijs
‘Ik vond het een heel fijne erkenning van mijn werk, ook omdat ik er vorig jaar mijn zomer voor heb opgegeven’, vertelt Schoones, die tijdens haar bachelor al aan de slag ging als docent Frans in het middelbaar onderwijs. ‘Zeker de eerste tijd is het onderwijs ontzettend uitdagend. Je moet echt al je zintuigen aan hebben: er gebeurt zo ontzettend veel in een les. Tegelijkertijd maakt het contact met die kinderen het vak ontzettend leuk. Vooral de brugklassers zijn nog heel enthousiast als ze voor het eerst in aanraking komen met een nieuwe taal.’